آبتین گل پسر مامان

    بچه که بودم وقتی شبها میدیدم مادرم نصفه های شب با صدای جیغ و داد بچه ها خواب به   چشمش نمیاد دنبال یه جای دنج میگشتم و با اوقات تلخی از اینکه گریه ی بچه بیدارم کرده   غرزنان به خواب ناز فرومیرفتم و توی دلم میگفتم : اه این مامان هم عجب حوصله ای داره   با این گریه های بی امان و...   دم صبح که باز مامان پا میشد و میرفت  نون گرم میگرفت و بساط صبحانه و راهی کردن   بچه های قد و نیم قد به مدرسه با هزار مکافات! تازه می بایست به فکر تمیز کردن خونه و پختن   ناهارباشه ! و بازشلوغی بی امان بچه ها و دل خون شدن مامان از بس تذکر میداد بچه برو سر   درست! بچه غذاتو بخور! ...

  این روزها چندان مجال نوشتن ندارم اما بزودی خواهم آمد با کوله باری از عکس و ناگفته های بهاری !

                     بیستمین ماهگرد شکفتنت مبارک گل باغ زندگیم ! ...

                    چقدر زود گذشت !   انگار همین دیروز بود ! آن قلبهای بیقرار که در سینه میتپید و آن نفسهای سرشار که امید   به رگ رگ زندگی میریخت !   و من زیر آن تور سپید دلی داشتم به وسعت جهانی که جز تو نمی دانستی اش و تو را توی آن نگاهِ   سرشار رازی بود که جز من نمی دانستمش !   انگار همین دیروز بود ! تشمالها به عشق می نوازند و دستمالها به مهر برمی آیند   و من" لچک "از آستاره و " می نا " از حریر آسمان میستانم برای حنا بستن به دستهای زیست !   و تو  کُرِ" چوقا " به وَرِ بیقرار! ، &nbs...